Wojownicy Wszechczasów

Hakownica to jedna z najstarszych typów ręcznej broni palnej. Powstała przed rokiem 1400 jako udoskonalenie prymitywnej rusznicy. Często zaliczana jest do najlżejszego typu dawnej artylerii.
Hakownica zbudowana była z lufy przymocowanej do, zazwyczaj, drewnianego łoża zakończonego kolbą. W tylnej części lufy, z boku znajdował się otwór zapałowy. Przytwierdzona obok miseczkowata panewka służyła do odpalania. Charakterystyczną cechą hakownicy jest hak znajdujący się w okolicy wylotu lufy i skierowany pod kątem prostym w dół. Służył on do amortyzowania odrzutu, oraz do zadawania ran kłutych. Strzelano kulami żelaznymi, a później ołowianymi o kalibrze około 20 mm. Wystrzeliwuje jedną kulę naraz. Masa hakownicy wynosiła około kilkunastu kilogramów, a jej długość 150 - 180 cm. Zasięg skuteczny 50 - 60 metrów. Czas przeładowania około 2 minut.